Πρόκειται για την αιώνια πληγή, η οποία συνεχίζει να είναι αιτία θανάτων, τραυματισμών και περιβαλλοντικών καταστροφών.
Ο σεισμός της Ισκια, την περασμένη Δευτέρα, υποχρέωσε την Ιταλία να ασχοληθεί και πάλι με το τεράστιο πρόβλημα της άναρχης και αυθαίρετης δόμησης, η οποία αποτελεί ριζωμένη συνήθεια σε εκτεταμένες περιοχές της χώρας.
Τα τελευταία στοιχεία των ερευνών και οι μαρτυρίες των γειτόνων λένε ότι το σπίτι που κατέρρευσε στο νησί απέναντι από τη Νάπολη (από τα συντρίμμια του οποίο απελευθερώθηκε, με ηρωικές προσπάθειες, μια πενταμελής οικογένεια) ήταν, ουσιαστικά, αυθαίρετο.
Είχε χτιστεί πάνω σε ένα παλιό υπόγειο, στο οποίο προστέθηκαν τρεις όροφοι, στη δεκαετία του ’80 και του ’90.
Ο ιδιοκτήτης, τώρα, δηλώνει ότι είχε κάνει δύο αιτήσεις για τη νομιμοποίηση του κτιρίου και πως δεν του απάντησε κανείς. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη.
Οι ξενοδόχοι της Ισκια απευθύνουν έκκληση προς τους τουρίστες –Ιταλούς και ξένους– να μην εγκαταλείψουν το νησί και υπόσχονται ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να εγγυηθούν την ακεραιότητά τους.
Το φημισμένο για τα θερμά λουτρά του θέρετρο, προσπαθεί να μη βυθιστεί στην ανεργία.
Πολλοί παραθεριστές, όμως, αποφάσισαν να φύγουν, διότι φοβούνται. Και δεν είναι εύκολο να τους ψέξεις, ύστερα μάλιστα και από τη δημοσιοποίηση της είδησης ότι σε σύνολο 60.000 μόνιμων κατοίκων στο μικρό αυτό νησί, έχουν κατατεθεί, συνολικά, σε διάστημα 30 χρόνων 27.000 αιτήσεις για νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Για 600 ακίνητα, μάλιστα, έχει εκδοθεί απόφαση άμεσης κατεδάφισης, αλλά σχεδόν όλα τα εν λόγω κτίρια είναι ακόμη στη θέση τους.
Δόμηση εξ ανάγκης
Το θέμα, φυσικά, είναι τεράστιο. Στην Ιταλία, γίνεται συχνά αναφορά στον όρο abusivismo di necessità (αυθαίρετη δόμηση εξ ανάγκης), ο οποίος θέλει να δείξει ότι πολλές οικογένειες, λόγω χρόνιων οικονομικών δυσκολιών –αρχίζοντας από τη μάστιγα της ανεργίας– δεν είχαν και δεν έχουν άλλη επιλογή.
Σε μεγάλο βαθμό μπορεί να είναι αλήθεια, όπως ξέραμε καλά και στην Ελλάδα, όταν στη δεκαετία του ’50 και του ’60 πολλοί φίλοι και γνωστοί έχτιζαν χαμόσπιτα ή ακόμη και παράγκες και προσπαθούσαν να βάλουν μια πρόχειρη στέγη πριν χαράξει, για να μην τους τα ρίξουν οι μπουλντόζες.
Ο κινηματογράφος μάς τα έχει δείξει με μεγάλη πιστότητα τα σπίτια αυτά, από τις Νύχτες της Καμπίρια του Φεντερίκο Φελίνι μέχρι τα Κόκκινα Φανάρια του Βασίλη Γεωργιάδη.
Στην Ιταλία, όμως, όπως και στην Ελλάδα, η κατάσταση περιπλέκεται και πολλές φορές, ξεπερνά τις συνθήκες άμεσης ανάγκης και ανέχειας.
Συχνά γίνεται και κάκιστη συνήθεια, ανευθυνότητα και έλλειψη στοιχειώδους περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Εξαιτίας και της περίεργης και ασαφούς στάσης των πολιτικών.
Η υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης Τζεντιλόνι, Ρομπέρτα Πινότι, η οποία έσπευσε να επισκεφθεί την Ισκια, δήλωσε ότι αυτό που προέχει, τώρα, είναι να αποτιμηθούν οι ζημιές που προκάλεσε ο σεισμός και όχι να γίνει συζήτηση για την αυθαίρετη δόμηση.
Οι δήμαρχοι του νησιού πρόσθεσαν ότι οι καταρρεύσεις αφορούν, κυρίως, παλιά κτίρια και όχι άλλου είδους προβλήματα.
Και, σε ευρύτερο επίπεδο, στη Σικελία, το Κίνημα Πέντε Αστέρων ζήτησε να γίνει ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στα αυθαίρετα που λάβωσαν τις παραλίες του νησιού και στους ανθρώπους που έχτισαν παρανομώντας, «επειδή δεν υπήρξε πολεοδομικός σχεδιασμός και δεν έγιναν επενδύσεις σε λαϊκές πολυκατοικίες για όσους τις είχαν πραγματικά ανάγκη».
Η συζήτηση είναι μεγάλη και δεν υπάρχουν μόνον καλοί και κακοί, αλλά είναι ενδεικτικό και αυτό που συνέβη λίγες ημέρες πριν από τον σεισμό της Ισκια, πάντα στη Σικελία: ο δήμαρχος της πόλης Λικάτα, Αντζελο Καμπιάνο, έχασε την εμπιστοσύνη του δημοτικού συμβουλίου και αναγκάστηκε να παραιτηθεί επειδή, ουσιαστικά, έδωσε αδιάκοπη και θαρραλέα μάχη κατά των συμφερόντων που κρύβονται πίσω από τα αυθαίρετα.
Συμφέροντα τα οποία, αρκετές φορές, είναι μέρος τού δούναι και λαβείν, των υπόγειων σχέσεων συγγενών και φίλων, οι οποίες πρέπει να προστατευθούν πάση θυσία.
Είναι μέρος, δηλαδή, ενός τρόπου τού σκέπτεσθαι ο οποίος ταυτίζεται και με τη μαφιόζικη λογική της παρανομίας που πρέπει να γίνει ντε φάκτο καθεστώς.
Τώρα, ο Ιταλός υπουργός Υποδομών Γκρατσιάνο ντελ Ρίο δηλώνει ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, ότι θα δοθεί πραγματική μάχη κατά της αυθαίρετης όσο και επικίνδυνης δόμησης.
Για να κριθεί αξιόπιστος, βέβαια, πρέπει να ακολουθήσουν, άμεσα, συγκεκριμένες πράξεις.
Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης
Πηγή: efsyn.gr